نتایج برخی تحقیقات نشان داده است که هیجان زیاد در مردان موجب اختلال در سیستم ارگاسم شده و مضراتی به همراه دارد.
وب‌سایت کانورسیشن در مقاله‌ای که در این باره منتشر کرده نوشته است که سکس جوری در فیلم‌های عامه‌پسند نمایش داده می‌شود که انگار برای مردان، دست‌کم از نظر جسمی، راحت اتفاق می‌افتد. اگرچه ممکن است سکس فعالیتی ساده به نظر برسد اما در حقیقت به درجه بالایی از هماهنگی بین مغز و اعضای بدن نیاز دارد.
با در نظر گرفتن چنین داده‌هایی، پژوهشگران کوشیدند تا با طراحی یک مدل ریاضی، واکنش جنسی در مردان را بسنجند تا تجارب جنسی آنها را ارتقا دهند.
محققان دریافتند انگیختگی روانی بیش از حد، چه پیش از سکس و چه در هنگام انجام آن، رسیدن به ارگاسم را برای مردان دشوار می‌کند.
تا همین اواخر علم چندان به ابعاد جسمی و روانی این مساله نپرداخته بود که در هنگام سکس چه اتفاقی برای افراد می‌افتد.
بخشی از این غفلت به دلیل تابویی بوده و هست که حول محور سکس شکل گرفته است.
نخستین تحقیقات در این باره اما در سال ۱۹۶۰ انجام شد. ویلیام مسترز و ویرجینیا جانسون، دو محقق آمریکایی، از بیش از ۳۸۰ زن و بیش از ۳۰۰ مرد دعوت کردند تا در آزمایشگاه به تماشای رابطه جنسی آنها با هم بنشینند.
آنان از مشاهده تغییرات فیزیولوژیک این افراد در هنگام سکس، یادداشت برداشتند.
با جمع‌آوری داده از بیش از ۱۰ هزار مرتبه سکس این افراد، مسترز و جانسون نتیجه پژوهششان را در سال ۱۹۶۶ در مقاله‌ای تحت عنوان واکنش جنسی انسان منتشر کردند.
در این مقاله، مسترز و جانسون الگویی پیشنهاد کردند که طبق آن، واکنش جنسی انسان یک چرخه بود. چرخه‌ای از هیجان، ثبات، ارگاسم و نتیجه.
مسترز و جانسون برای بررسی هر کدام از این مراحل، به تغییرات فیزیولوژیک اندام‌های جنسی در کنار واکنش‌های کلی مانند نفس‌نفس زدن، بالا رفتن نبض و فشار خون و البته مواردی مثل عرق کردن غیراختیاری بلافاصله پس از رسیدن به ارگاسم پرداختند.
