عبدالکریم سروش در مطلبی که درباره اعتراضات اخیر در ایران نوشته، به گلشیفته فراهانی حمله کرده و گفته: «یکی از آن‌ها که تا امتحان نداد و سرتاپا برهنه نشد او را به درون خانواده هنری نپذیرفتند…» از قضا شب گذشته وقتی خواست از سخنانش ابهام‌زدایی کند در یادداشتی با عنوان «دو جدل سفسطی»، درباره گلشیفته فراهانی نوشت: « و لذا ناصحانه و پدرانه به مصلحت ایشان می‌دانم که دامن از سیاست برچینند و همچنان یک هنرپیشه‌ی محبوب باقی بمانند و حافظ‌وار به ایشان می‌گویم: نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک‌نهاد/ بهتر آن است که با مردم بد ننشینی/ سخنی بی‌غرض از بنده‌ی مخلص بشنو / ای که منظور بزرگان حقیقت‌بینی»
کنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی مواجه شد و اظهارات سروش «زن‌ستیزی» و «توهین جنسیتی» ارزیابی شد.
با این حال آقای سروش با دفاع از اظهارات خود می‌گوید: «در تقبیح عمل خانم فراهانی (نه شخص خانم گلشیفته فراهانی) کاری غیر عقلایی و خردناپسند صورت نگرفته است. و البته خود نیک می‌دانم که عقلایی هم هستند که آن کار را نکوهش نمی‌کنند. من از دسته اولم و بیمی و باکی از اظهار رای عقلایی خود ندارم، چنان‌که آن دیگران ندارند.»
وی خود را از «حامیان خیزش مبارک زن، زندگی، آزادی و از کهنه‌مبارزان علیه استبداد دینی» معرفی کرده و نوشته: «فرض کنید من با خانم فراهانی به خاطر عملی مذموم ستیزه کرده‌ام (که نکرده‌ام). آیا این زن‌ستیزی است؟ یعنی با همه‌ی زنان ستیزیده‌ام؟ با جنسِ زن ستیزیده‌ام؟ این چه منطقی است؟ پس شما هم که سخن مرا نکوهش می‌کنید، مرد ستیزید چون من مرد هستم، بلکه انسان‌ستیزید چون من انسانم.»
وی در ادامه منتقدانش را متهم کرده است که «چون خود به قُبح آن عریانی واقفند، می‌خواهند درشتی آن را و درستی سخن مرا با این نسبت‌های سست بپوشانند.»
گلشیفته فراهانی اخیرا در یک برنامه به زبان انگلیسی شعری از مولانا را خوانده بود و تفسیری خودخواسته از ان ارائه کرده بود.
