یک زن اسپانیایی با انزوای خود خواسته به تنهایی و بدون هیچ محافظی ۵۰۰ روز در یک غار زندکی کرده و در این مدت حتی یک کلمه حرف نزده است. او پس از این مدت از غار بیرون آمده و می کوید توهم شنیداری پیدا کرده و حس میکند کسانی با او حرف میزنند.
رسانه‌های جهان از پایان حضور 500روزه یک زن ورزشکار در غاری در 70متری زیر زمین خبر دادند. «بئاتریس فلامینی» این چالش را روز ۲۰ نوامبر سال ۲۰۲۱ یعنی پیش از لغو دستور استفاده اجباری از ماسک به دلیل همه‌گیری کرونا در اسپانیا آغاز کرد.
او هنگام دو رویداد «مهم» ۵۰۰ روز اخیر، یعنی آغاز تهاجم نظامی روسیه به اوکراین و درگذشت ملکه بریتانیا زیر زمین بود و هنوز کرونا روی زمین حکم‌فرمایی می‌کرد. او به‌طور داوطلبانه زندگی در غاری در گرانادا را آغاز کرد. بئاتریس از هیچ اتفاقی روی زمین خبر نداشت و این مدت را در انزوای مطلق سپری کرد.
تیمی متشکل از روان‌شناسان، محققان و غار‌شناسان بدون اینکه با بئاتریس تماسی داشته باشند، او را زیر نظر گرفته بودند. کارشناسان از این موقعیت استفاده کردند تا تأثیر انزوای اجتماعی و سرگردانی زمانی را روی انسان مطالعه کنند.
خانم فلامینی گفته است بعد از 65 روز شمردن روزها را کنار گذاشته است و دیگر تصوری از زمان نداشته. زمان برای او سریع‌تر از تصورش گذشته و وقتی از غار خارج شد حدس می‌زد حدود ۱۶۰ تا ۱۷۰ روز در غار بوده باشد.
بئاتریس که هنگام خروج با جمعی از خبرنگاران مواجه شده بود، به آنها گفت یک سال و نیم است که دوش نگرفته است، اول می‌خواهد دوش بگیرد بعد پاسخ آنها را می‌دهد. او همچنین به دلیل عادت‌نداشتن چشمانش به نو خورشید از عینک آفتابی استفاده کرد. او در این مدت وقتش را به ورزش‌کردن، نقاشی، کلاه‌بافتن و کتاب‌خواندن می‌گذرانده و حدود ۶۰ کتاب خوانده است. بئاتریس یکی از سخت‌ترین موقعیت‌هایش را هنگام حمله گروهی از مگس‌ها توصیف میکند. او می‌گوید یک سال و نیم در سکوت به سر می‌برده اما مغزش این سکوت را جبران کرده با توهمات شنیداری که خلق می‌کرده است. از نظر او این تجربه «یگانه و شگرف» بوده است.
